Maarse & Kroon, vervoersbedrijf van 1923 t/m 1973. In 1923 oprichting van de firma te Leimuiden, waarna in 1927 het bedrijf N.V. Autobusonderneming van Poort en Sloothaak te Amstelveen wordt overgenomen. In 1933 vestigt het bedrijf zich in Aalsmeer. Na nog wat overnames wordt de officiële naam in 1947 N.V. Autobusonderneming Maarse & Kroon. Uiteindelijk groeit M&K uit tot één der grootste particuliere ondernemingen binnen Nederland. In 1971 wordt het een dochteronderneming van de NS, waarna in 1973 een fusie volgt met de NBM in Zeist tot Centraal Nederland.
De twee naamgevers van het bedrijf zijn in bedrijfstechnische zin elkaars tegenpolen. Daar waar oprichter Jac. Maarse (1899-1973) expansiegericht en vol enthousiasme het bedrijf leidt, is zijn compagnon Cor Kroon zeer terughoudend en ziet hij niets in alle uitbreidingen die het bedrijf ondergaat. Kroon verlaat per 1939 dan ook als directeur het bedrijf, waarna Maarse alleen verder gaat. Het bedrijf blijft Maarse & Kroon heten.

Zie ook: Het begon met de kloek, Het verhaal van Autobusonderneming Maarse & Kroon, H. van der Wereld en H. van Nieuwkerk - Europese Bibliotheek, ISBN 90-288-1141-9
Zie ook: Met de bus mee, deel 3: Van de Marne naar de Meuse, H. Verhoeff - Uitgeverij De Alk - ISBN 9789060133378
Zie ook: Verdere informatie over dit bedrijf
tekst: autobussenwebsite.nl

Marcopolo S.A. is sinds 1949 een Braziliaanse carrosseriebouwer voor autobussen in Caxias do Sul in de deelstaat Rio Grande do Sul.
Er worden bussen gebouwd op chassis van Mercedes Benz, Volvo
en Agrale. Behalve productie voor de eigen markt vindt export plaats naar andere landen in Latijns- en Zuid-Amerika en ook naar landen in Azië en Afrika. Daarnaast produceert men gele schoolbussen onder de merknaam Neobus.

Foto: JacobinoWunsh, CC BY 4.0, via Wikimedia Commons
Omschrijving: UCOT 44, een Marcopolo Torino Low Entry op een Agrale-chassis, in actie in Montevideo, de hoofdstad van Urugay.
Zie ook: De website van Marcopolo (Engelstalige versie, in Nederland mogelijk alleen benaderbaar via een VPN-verbinding; zonder VPN-verbinding wordt er aangegeven dat u geblockt bent)
tekst: autobussenwebsite.nl

De NV Marnedienst is van 1938 t/m 1967 een autobusbedrijf dat lijndiensten verzorgt tussen Groningen, Zoutkamp en Roodeschool. In 1954 worden de aandelen van de Marnedienst verkocht aan de GADO, in 1967 volgt een volledige overname.
Zie ook: Met de bus mee, deel 3: Van de Marne naar de Meuse, H. Verhoeff - Uitgeverij De Alk - ISBN 9789060133378
Zie ook: Verdere informatie over dit bedrijf
tekst: autobussenwebsite.nl

Mascarello is sinds 2003 een Braziliaanse carrosseriebouwer voor autobussen in Caxias do Sul in de deelstaat Paraná, opgericht door Rovilio Mascarello. Aanvankelijk worden er minibusjes geproduceerd maar gaandeweg wordt het assortiment uitgebreid naar het grote segment. Er worden bussen gebouwd op chassis van Mercedes Benz, Volvo, Volkswagen, Iveco en Agrale. Behalve productie voor de eigen markt vindt export plaats naar andere landen in Latijns- en Zuid-Amerika en ook naar landen in Afrika.

Rafael Delazari from Belo Horizonte, Brazil, CC BY 2.0, via Wikimedia Commons
Omschrijving: Transportes Barra D58570 in Bangu, een wijk in Rio de Janeiro. Het is een Mascarello GranVia op een chassis van Volkswagen 17-230 EOD.
Zie ook: De website van Mascarello Zie ook: Meer informatie over de D58570.
tekst: autobussenwebsite.nl

Mat '24, elektrisch buffermaterieel vanaf 1924. De serie bestaat uit 130 motorrijtuigen en 129 getrokken rijtuigen. Bijnaam voor dit materieel is in eerste instantie stofzuiger, wegens het motorgeluid, later zal dit Blokkendoos zijn om dit materieel van het latere stroomlijnmaterieel te onderscheiden. Het is het laatste materiaal waar de verschillende onderdelen aan elkaar zijn geklonken. Vanaf 1956 worden er motorrijtuigen omgebouwd tot getrokken rijtuigen, waarbij de olijfgroene kleur wordt veranderd naar het kleurenschema van 1953, donkerblauw met gele biezen. Daarnaast worden er enkele motorrijtuigen omgebouwd naar motorpostwagen, motordienstwagen of motorkonvooiwagen. In het spoorwegmuseum in Utrecht is een treinstam van dit materieel in de oorspronkelijke vorm te bekijken.

Motorwagen mC in de oorspronkelijke uitvoering.
Illustratie: Arthur's treinenpagina
Zie ook: Elektrische treinen in Nederland deel 1, C. van Gestel, B. van Reems, L. Tempelman - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-989-5
Zie ook: Langs de rails: Mat. '24 (Blokkendozen), N. Spilt
tekst: autobussenwebsite.nl

Mat '35, elektrisch stroomlijnmaterieel bestaande uit acht tweewagenstellen (ELDh2 en ELh2), die in eerste instantie per wagon zijn genummerd in de 9000-reeks (zoals in die tijd te doen gebruikelijk bij de NS), maar pas vanaf 1938 per treinstel. Ze komen in de kleur olijfgroen met rode biezen op de rails. Omdat ze veelal worden ingezet tussen Rotterdam en Hoek van Holland, worden deze treinstellen ook wel Hoek van Hollanders genoemd. Deze treinserie kan geschakeld rijden met het latere stroomlijnmaterieel mat '36, mat '40, mat '46 en mat '54. Eind jaren vijftig gaat deze serie uit dienst.


Mat '35 in twee verschillende uitvoeringen.
Illustratie: Arthur's treinenpagina
Zie ook: Elektrische treinen in Nederland deel 1, C. van Gestel, B. van Reems, L. Tempelman - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-989-5
Zie ook: Stroomlijn op het spoor, C. van Gestel - WBooks, ISBN 9789462584242
Zie ook: Langs de rails: Materieel '35 en '36, N. Spilt
tekst: autobussenwebsite.nl

Mat '36, elektrisch stroomlijnmaterieel bestaande uit 53 tweewagenstellen (EL2) en 37 driewagenstellen (ELD3). Ze komen op de rails in olijfgroene kleur, volgens het kleurenschema van 1921. Vanaf 1942 wordt een deel van de tweewagenstellen verlengd tot driewagenstellen (EL3) en een deel van de driewagenstellen tot vierwagenstellen (ELD4). Vanaf 1953 verschijnen er ook stellen in de kleur grasgroen, volgens het kleurenschema van 1953, daarbij voorzien van rode biezen of zandgele biezen + zandgele snor. Er is een tweewagenstel te bezichtigen in het Spoorwegmuseum in Utrecht.
Zie ook: Elektrische treinen in Nederland deel 1, C. van Gestel, B. van Reems, L. Tempelman - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-989-5
Zie ook: Stroomlijn op het spoor, C. van Gestel - WBooks, ISBN 9789462584242
Zie ook: Langs de rails: Materieel '35 en '36, N. Spilt
tekst: autobussenwebsite.nl

Mat '40, elektrisch stroomlijnmaterieel bestaande uit 25 vijfwagenstellen (ELD5) en 15 tweewagenstellen (ELD2), in dienst komend in de kleur olijfgroen; in 1953 worden er stellen in de kleur grasgroen geschilderd. De ramen in de kop wijken af van het voorgaande mat '35/'36, in mat '40 zijn deze groter en gelijk aan het dieselmaterieel DE5. Ze zijn bedoeld voor de lijn Amersfoort-Amsterdam en worden daarom het Gooimaterieel genoemd, hoewel enkele stellen daar pas in 1949 worden ingezet. In 1972 gaan de laatste vijfwagenstellen uit dienst, de tweewagenstellen verdwijnen al in 1970.

Een tweewagenstel ELD2 mat '40.
Illustratie: Arthur's treinenpagina
Zie ook: Elektrische treinen in Nederland deel 2, C. van Gestel, B. van Reems, L. Tempelman - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-526-1
Zie ook: Langs de rails: Materieel '40, N. Spilt
tekst: autobussenwebsite.nl

Mat '46, elektrisch stroomlijnmaterieel bestaande uit 79 tweewagenstellen (ELD2) en 65 vierwagenstellen (ELD4). De ramen in de kop wijken af van het voorgaande mat '40 en zijn meer convergerend van aard. Als bijnaam krijgt de trein spoedig de naam muizeneus aangemeten. In eerste instantie komen de treinen in dienst volgens het kleurenschema van 1921, namelijk olijfgroen met rode biezen. In de jaren vijftig worden de stellen grasgroen met gele biezen en een zandgele snor. Met de invoering van het kleurenschema van 1968 zijn er ook stellen voorzien van blauwe reclamebanen. Bovendien krijgen alle stellen een wit NS-logo. Vier tweewagenstellen worden volledig gehuisstijld naar geel/grijs met blauwe reclamebanen. Er is één tweewagenstel in de oorspronkelijke kleuren te bezichtigen in het Spoorwegmuseum te Utrecht.

Mat '46 in donkergroene kleur in het Spoorwegmuseum te Utrecht.
Foto: www.autobussenwebsite.nl
Zie ook: Elektrische treinen in Nederland deel 2, C. van Gestel, B. van Reems, L. Tempelman - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-526-1
Zie ook: Hondekoppen en Muizeneuzen, P. Dijkman, C. van Gestel, P. van der Meer - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-217-3
Zie ook: Langs de rails: Materieel '46, N. Spilt
tekst: autobussenwebsite.nl

Mat '54, elektrisch stroomlijnmaterieel (rechts op de foto, zie bij mat '64), dat bestaat uit verschillende series, nl. 73 vierwagenstellen Plan F, G en P (ELD4), 68 tweewagenstellen Plan F, G, M en Q (ELD2) en 12 tweewagenstellen voor de Beneluxdienst (ELD2). De binnenlandse series komen in dienst in het kleurenschema van 1953, nl. grasgroen met rode biezen, later worden deze zandgeel en aan beide kopzijden voorzien van een gele snor. Vanaf 1968 worden de treinen gehuisstijld naar geel/grijs en blauwe reclamebanen. Een aantal stellen worden in 1972 verbouwd naar intercitytrein met huisstijl geel en een donkerblauwe baan rondom de ramen en deuren. De stoelen voor de tweede klasse worden in coach-opstelling geplaatst. Mat' 54 is het zwaarste materieel dat ooit in Europa heeft gereden, met als gevolg geen snelle acceleratie maar wel goede rij-eigenschappen. De treinen kunnen gekoppeld rijden met voorgaande series vanaf mat '35. De treinseries zijn op te delen in met asbest geïsoleerde treinstellen, herkenbaar aan de draairamen (Plan F, G en M), die in 1993 buiten dienst gaan en aan met glaswol geïsoleerde treinstellen, herkenbaar aan de kleine-schuiframen (Plan P en Q) die in 1996 buiten dienst gaan. De laatste tweewagenstellen ondergaan in 1979 een grote revisie en worden daarbij voorzien van grote-schuiframen, type Sprinter. Een aantal treinen is bewaard gebleven: één ervan is trein 766 van de Stichting Mat '54-Hondekop-Vier, waarvan discjockey Erik de Zwart de voorzitter is.

Mat '54 in verschillende groene uitvoeringen.
Illustratie: Arthur's treinenpagina

Mat '54 in verschillende gele uitvoeringen. Het meest rechter stel is gereviseerd in 1979 en bevat Sprinterramen.
Illustratie: Arthur's treinenpagina
Zie ook: Elektrische treinen in Nederland deel 2, C. van Gestel, B. van Reems, L. Tempelman - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-526-1
Zie ook: Hondekoppen en Muizeneuzen, P. Dijkman, C. van Gestel, P. van der Meer - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-217-3
Zie ook: Spoorwegmaterieel in Nederland, G. Nieuwenhuis, H. Nahon - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-949-6
Zie ook: NS in kleur, deel 1: Treinstellen, H. Peters, J.-W. Koene - S.A. Editions H.K.
Zie ook: Langs de rails: Materieel '54 (deel 1), N. Spilt
Zie ook: Langs de rails: Materieel '54 (deel 2), N. Spilt
tekst: autobussenwebsite.nl

Mat '64, elektrisch stroomlijnmaterieel, dat bestaat uit 31 vierwagenstellen Plan T (ELD4) en 246 tweewagenstellen Plan V (ELD2, EL2 en ELP2) (links op de foto). De kopvorm is afgeleid van de dieseldrie DE3 Plan U. De treinseries zijn niet koppelbaar met het voormalige stroomlijnmaterieel. De treinen hebben in de jaren negentig ook een revisie ondergaan, waarbij indelingen van wagons en plaatsing en kleuren van stoelen e.d. zijn aangepast. In 2010 gaat Plan T buiten dienst, waarna in 2016 Plan V volgt - dit zijn veelal van ELP2 naar EL2 verbouwde stellen (de postafdeling is gewijzigd naar een plaats met reizigerszetels). Alternatieve namen voor het gehele materieel is Standaard Stoptrein, Stopper of Apekop.
Zie ook: Elektrische treinen in Nederland deel 3, C. van Gestel, B. van Reems, P. van der Welle - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-057-X
Zie ook: Spoorwegmaterieel in Nederland, G. Nieuwenhuis, H. Nahon - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-949-6
Zie ook: NS in kleur, deel 1: Treinstellen, H. Peters, J.-W. Koene - S.A. Editions H.K.
Zie ook: Langs de rails: Treinstellen Plan T en V, N. Spilt

tekst: autobussenwebsite.nl

Matser, voluit H. Matser NV, is een touringcarbedrijf dat tussen 1952 en 1967 een toeristische lijn bedient die voert van Arnhem naar de Posbank, een monument genoemd naar G.A. Pos, een voorzitter van de ANWB, en het bijbehorende natuurgebied.
Zie ook: Matser 23 op Mobiele Collectie Nederland
Zie ook: Met de bus mee, deel 3: Van de Marne naar de Meuse, H. Verhoeff - Uitgeverij De Alk - ISBN 9789060133378
tekst: autobussenwebsite.nl

Maxx, vervoersnaam van Connexxion voor diverse stadsdiensten. De naam Maxx wordt gehanteerd bij de stadsdiensten van o.m. Zwolle (2005-2010), Almere (2004-2017) en Leeuwarden (2008-2012). De stadsdiensten worden gekenmerkt door een hoog frequent aantal rijdende bussen.

tekst: autobussenwebsite.nl

MB200, chassis van DAF met de motor in het midden onder de vloer. Als men het over de MB200 heeft, dan wordt meestal de gele DAF-/Den Oudsten streekbus bedoeld die in de jaren zeventig en tachtig bij alle ESO-busondernemingen dienst doet. Het chassis met een lengte van 12 meter wordt geleverd in twee hoofduitvoeringen, nl. DKDL600 (voor bussen met een wielbasis van 600mm en een smalle instap) en DKDL540 (voor bussen met een wielbasis van 540mm, waarbij de vooroverhang langer wordt uitgevoerd en dus ruimte voor een brede instap). In tegenstelling tot de Leyland-tegenhanger is de (standaard-streekbus-)carrosserie van alle DAF MB200-bussen voorzien van een grille tussen de koplampen. Reden hiervoor is dat de radiator zich aan de voorkant bevindt, bij Leylandbussen is dit juist aan de onderkant. Voor de verschillende deelseries zie hier.
Er bestaan ook MB200-bussen met een andere carrosserie dan de standaard-streekbus, bijv. ZABO uit Ridderkerk en BOVA uit Valkenswaard. Voor de Britse markt worden op chassis van MB200 reisbussen van Jonckheere van het type Bermuda gefabriceerd.
Zie ook:
DAF MB200 DKDL564-Hainje (standaard-streekbus)
DAF MB200 DKDL600-Hainje (standaard-streekbus)
DAF MB200 DKDL564-Den Oudsten (standaard-streekbus)
DAF MB200 DKDL600-Den Oudsten (standaard-streekbus)
DAF MB200 DKDL564-Van Hool (standaard-streekbus)
Zie ook: De chassis met middenmotor van DAF: MB200 en MB230, Henny van Schie - Autobuskroniek 05-2010, blz. 184 t/m 197
tekst: autobussenwebsite.nl

DAF MB200 DKDL564-Den Oudsten, reeks van streekbussen met een chassis van DAF MB200 met een lengte van 12 meter en een carrosserie van Den Oudsten. De toevoeging DKLD564 geeft aan dat de wielbasis 5640 mm bedraagt en dat de bus dus voorzien is van een brede instap. Meestal zijn de passagiersstoelen niet op een verhoging geplaatst, waardoor er sommige zetels boven de wielkasten in de tegengestelde rijrichting zijn geplaatst (agglo-indeling), maar soms komt ook de conventionele indeling voor, d.w.z. stoelen op een verhoging en alle zetels in de rijrichting. Met name de laatste series vanaf 1984 met eveneens gele schortplaten (in de reeksen 9100-9999 en 3500-3938) zijn voorzien van een automatische ZF-versnellingsbak, de voorgaande series hebben een handgeschakelde Wilson-versnellingsbak.
Zie ook: DAF MB200 -Den Oudsten 12-meter Standaard Streekbussen, Busplanet - J. Veerkamp
tekst: autobussenwebsite.nl

DAF MB200 DKDL564-Hainje, reeks van streekbussen met een chassis van DAF MB200 met een lengte van 12 meter en een carrosserie van Hainje. De toevoeging DKLD564 geeft aan dat de wielbasis 5640 mm bedraagt en dat de bus dus voorzien is van een brede instap. Het betreft hier een afgebakende serie in de wagenreeks 1500-1595 uit de periode 1981 t/m 1985, waarvan de carrosserie bij hoge uitzondering is gemaakt door Hainje. De bussen voor de BBA hebben een grote filmkast, die iets afwijkt van de Den Oudsten-versie.
De indeling van de reeksen voor de verschillende bedrijven is als volgt:

1500-1527	BBA 651-678 (1981-1983)
1528	DVM (1982)
1529-1539	NZH (1982)
1540-1543	VAD (1982)
1544-1555	ZWN (1983)
1556-1563	GADO (1983)
1564-1570	GADO (1984)
1571-1595	BBA 679-703 (1984)

Zie ook: Standaardstreekbussen met Hainje-carrosserie, Busplanet - J. Veerkamp

Jan Oosterhuis, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
Foto: GADO 1557 uit de serie 1556-1563
tekst: autobussenwebsite.nl

DAF MB200 DKDL600-Den Oudsten, reeks van streekbussen met een chassis van DAF MB200 en een carrosserie van Den Oudsten. De toevoeging DKLD600 geeft aan dat de wielbasis 6000 mm bedraagt en dat de bus dus voorzien is van een smalle instap. Meestal zijn de passagiersstoelen op een verhoging geplaatst, waardoor alle zetels in de rijrichting zijn geplaatst, maar soms komt ook de agglo-indeling voor, d.w.z. stoelen niet op een verhoging en boven de wielkasten sommige zetels in tegengestelde rijrichting. Met name de laatste series vanaf 1984 met de gele schortplaten (in de reeksen 9100-9999 en 3500-3938) zijn voorzien van een automatische ZF-versnellingsbak, de voorgaande series hebben een handgeschakelde Wilson-versnellingsbak. In de laatste series ontbreekt eveneens de nooddeur.
Zie ook: DAF MB200 -Den Oudsten 12-meter Standaard Streekbussen, Busplanet - J. Veerkamp
tekst: autobussenwebsite.nl

MB230, chassis van DAF met een middenmotor onder de vloer, wordt gebruikt bij verschillende carrosserietypes onder meer de B88 en Alliance B89 van Den Oudsten. De bussen zijn genummerd in de 4000-serie, hoewel bepaalde nummerreeksen (zoals de 4400- en 4700-series) ook zijn toebedeeld aan O408-bussen van Mercedes Benz en B10M-bussen van Volvo. De laatste serie MB230-bussen 4967-4990 hebben een carrosserie 2000NL van Berkhof en zijn in het voorjaar van 1995 bij het bedrijf Midnet in dienst gekomen.

Zie ook: lijst van bussen in de 4000-reeks
Zie ook: De chassis met middenmotor van DAF: MB200 en MB230, Henny van Schie - Autobuskroniek 05-2010, blz. 184 t/m 197
tekst: autobussenwebsite.nl

mDDM, serie dubbeldeksmotorrijtuigen ter ondersteuning van de dubbeldekstreinserie DD-AR uit 1991. Ze komen vanaf 1996 in dienst in de kleurstelling van 1968. Tot dan toe worden de treinstammen DD-AR geduwd of getrokken door een elektrische locomotief type 1700. Zie verder bij DD-AR.
Zie ook: Spoorwegmaterieel in Nederland - G. Nieuwenhuis, H. Nahon - Uitgeverij De Alk, ISBN 90-6013-949-6
Zie ook: NS in kleur, deel 2: Locomotieven en rijtuigen, H. Peters, J.-W. Koene - S.A. Editions H.K.
Zie ook: Langs de rails: Dubbeldekkers (DDM, DD-AR, DDZ), N. Spilt
tekst: autobussenwebsite.nl

Mercedes-Benz is een fabriek voor personen-, vrachtwagens en autobussen. Opgericht in 1926 als fusie van Gottlieb Daimler en Karl Benz. Een groot afnemer van Daimler is de Oostenrijks-Hongaarse consul Emil Jellinek, die als voorwaarde stelt dat de wagens de naam Mercedes (de naam van zijn dochter) gaan dragen.
tekst: autobussenwebsite.nl

Metromaterieel M1 t/m M3, serie van 44 metrostellen M1 t/m M3 van het GVB, in dienst vanaf 1973 (protoserie M1) en vanaf 1976 (seriestellen M2/M3), gebouwd door Linke-Hofmann-Busch (LHB). De protostellen M1 worden in 1980 verbouwd tot seriestellen M3. Bijnamen voor deze stellen zijn zilvermeeuwen (vanwege de grijze kleur), LHB's, containers of koekblikken. De serie zal spoedig worden afgevoerd, waarbij het GVB de beste stellen achterwege wil houden als reservematerieel.
tekst: autobussenwebsite.nl

Metrotype B, metrostellen MG2/1 van de RET, in dienst in 1998, gebouwd door Bombardier Transportation. Deze serie heeft aan één zijde een volledige stuurstand en aan de achterkant een eenvoudige stuurstand voor rangeren. Passagiersdeuren zijn er aan beide zijden.
tekst: autobussenwebsite.nl

Metrotype R, metrostellen RSG3 en SG3 van de RET, in dienst in 2008, gebouwd door Bombardier Transportation. Type RSG3 wordt ingezet op de Randstadrail en zijn te zien in de Randstadrail-huisstijl. Type SG3 rijdt over diverse andere RET-lijnen.
tekst: autobussenwebsite.nl

Metrotype S, metrostellen SG2/1 van de RET, in dienst in 2002, gebouwd door Bombardier Transportation, aansluitend op de serie MG2/1 uit 1998. De serie SG2/1 kan daarmee ook gekoppeld rijden.
tekst: autobussenwebsite.nl

Midnet, vervoersmaatschappij, ontstaan in 1994 n.a.v. een fusie tussen VAD, Centraal Nederland en het Nieuwegeinse gedeelte van Westnederland. In 1999 gaat Midnet op in het grotere Connexxion.

tekst: autobussenwebsite.nl

Mobib, openbaar-vervoerkaart voor België, waarmee op een digitale manier voor het openbaar vervoer betaald kan worden.

Zie hier voor de officiële Mobib-site
tekst: autobussenwebsite.nl

In spoorjargon wordt een treinwagon met een eigen aandrijving in Nederland een motorrijtuig genoemd. Motorrijtuigen kunnen zich alleen of in treinschakeling met andere (veelal gelijkwaardige) wagons met of zonder aandrijving voortbewegen. Eenheden die losse wagons-zonder-aandrijving trekken of duwen zijn locomotieven. Volgens de Verkeerswegenwet van 1994 is een trein strikt genomen geen motorrijtuig.
tekst: autobussenwebsite.nl

Motorwagen, benaming in België voor een treinwagon met een eigen aandrijving. Zie ook bij motorrijtuig.
tekst: autobussenwebsite.nl

Muizekop, zie bij muizeneus.
tekst: autobussenwebsite.nl

Muizeneus, informele bijnaam (volgens de groene spelling van voor 1996) voor elektrisch stroomlijnmaterieel mat '46. Op diverse hobbyfora wordt ook nog wel eens de naam muizekop (ook volgens de groene spelling van voor 1996) gebruikt.
tekst: autobussenwebsite.nl